Parafia Błogosławionego Czesława w Opolu

W pierwszych latach po wojnie, zaodrzańska część Opola miała stosunkowo niewielu mieszkańców. Dominowały tu domki kilkurodzinne. Z czasem, gdy zaczęto budować nowe osiedla złożone z wielomieszkaniowych bloków, w szybkim tempie wzrosła liczba ludności w tej części miasta. W konsekwencji zaistniała potrzeba wybudowania w dzielnicy po lewej stronie Odry, nowego kościoła. Problem ten mieszkańcy Zaodrza wielokrotnie zgłaszali Ordynariuszowi Opolskiemu biskupowi Alfonsowi Nossolowi.

W styczniu 1991 roku, z inicjatywy ks. Rafała Pawliczka, wprowadzono cotygodniową nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Spełnione zostało pragnienie wielu mieszkańców Zaodrza, którzy do tego czasu udawali się na nabożeństwa do kościoła Matki Bożej Bolesnej na „górce”. Przez lata następne na nowennie gromadziło się zawsze wielu czcicieli Matki Bożej.

W 1983 roku otrzymano wstępną zgodę na ogrodzenie terenu budowy i na przygotowanie jego zaplecza. Następnie zapadła decyzja o budowie kościoła pod wezwaniem błogosławionego Czesława.
W sierpniu 1983 roku powierzono ks. Janowi Bogackiemu przyjście z pomocą proboszczowi Parafii Św. Krzyża w sprawach budowlanych. Miał on równocześnie rozpocząć na Zaodrzu organizowanie życia parafialnego. Zamieszkał w budynku przy Wydawnictwie Św. Krzyża, obok opolskiej katedry i stamtąd wyruszał za Odrę, aby doglądać rozpoczynające się prace. Z czasem, stał się samodzielnym koordynatorem inwestycji.

W grudniu 1991 roku ks. Jan Bogacki, ze względu na zły stan zdrowia, złożył rezygnację z funkcji proboszcza zaodrzańskiej parafii. Mszę świętą pożegnalną odprawił 7 lutego 1992 roku. Następnego dnia został ustanowiony proboszczem Parafii pod wezwaniem Błogosławionego Czesława w Górażdżach. Nastąpiła zamiana duszpasterzy obu tych parafii, których patronem jest błogosławiony Czesław. w dniu 9 lutego 1992 roku przybył bowiem z Górażdży ks. Stanisław Dworzak i odprawił swoją pierwszą, w baraku-kaplicy na Zaodrzu, mszę świętą. Kanonicznego wprowadzenia ks. Stanisława Dworzaka na urząd proboszcza, w dniu 26 kwietnia, dokonał dziekan dekanatu Opole-Szczepanowice, ks. Jerzy Wybraniec.

Ostatecznie, 6 stycznia 1984 roku zezwolono na odprawianie, najpierw jednej, a później dwóch mszy świętych w niedziele i święta. Początki budowy kościoła były wyjątkowo trudne. Bagnisty teren powodował, że konieczne było wykonywanie w błocie głębokich wykopów, wielokrotne układanie betonowych płyt, utwardzanie gruzem i zalewanie betonem, aby w ten sposób stworzyć odpowiedni fundament dla mającego powstać monumentu.

Jesienią 1993 roku, konstrukcję stalową dachu pokryto warstwą desek i papy, a w przyziemnej części kościoła przygotowano kolejne salki do prowadzenia zajęć. Po dwóch latach, została tam również otwarta parafialna biblioteka i czytelnia.

W dniu 24 czerwca 1985 roku gościł na Zaodrzu bp antoni Adamiuk. Przewodniczył mszy świętej odprawianej przy symbolicznej bramie, wiodącej do przyszłego kościoła i poświęcił budowę, objeżdżając plac samochodem.

Szczególnie pamiętnym wydarzeniem było nawiedzenie parafii przez Matkę Bożą w kopii Jasnogórskiego Obrazu, w dniach 25-26 czerwca 1996 roku. Wielu mieszkańców Zaodrza wykazało wówczas swoje oddanie i głębokie przywiązanie do Kościoła. Wykonano bezinteresownie wiele prac, składano ofiary. Główne uroczystości zostały zorganizowane w górnej, właściwej części kościoła, która odtąd stała się miejscem niemal wszystkich nabożeństw. Gośćmi uroczystości byli bp Ordynariusz Alfons Nossol oraz dwóch amerykańskich biskupów – John Yanta z San Antonio i Charles Crahman z Dallas z grupą polonijną z Teksasu, którzy przebywali wówczas w Polsce. Uczestniczyli przedstawiciele wielu zaprzyjaźnionych parafii oraz księża. Warto w tym miejscu wspomnieć wzruszający moment, kiedy na rozpoczęcie uroczystości kilkudziesięcioosobowa grupa mężczyzn z Zaodrza, którzy ochotniczo się zgłosili, odśpiewała Bogurodzicę. W sposób szczególny swoją obecność zaznaczyli żołnierze. Wystąpiła orkiestra garnizonowa 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej i kompania honorowa. Żołnierze pełnili wartę honorową przy Obrazie przez całą dobę.

Parafia pod wezwaniem Błogosławionego Czesława w Opolu została oficjalnie erygowana 26 sierpnia 1989 roku. W tymże dniu ks. Wojciech Skrobocz, dziekan dekanatu opolskiego, na mocy mandatu otrzymanego od bpa Ordynariusza Alfonsa Nossola, dokonał kanonicznego wprowadzenia ks. Jana Bogackiego na urząd proboszcza.

Po powodzi, na pewien czas wstrzymano prace budowlane. Istniała bowiem potrzeba naprawienia szkód wyrządzonych przez wodę. W pierwszej kolejności przystąpiono do urządzania bocznej kaplicy, która zgodnie z projektem, miała być usytuowana we wschodniej części górnego kościoła. Wykonano gipsowy sufit, posadzkę, ustawiono ołtarz oraz wzniesiono oszkloną ścianę zamykającą jej przestrzeń od strony części głównej. Ostatecznie kaplica została oddana do użytku 1 listopada 1998 roku. Równocześnie, w zasadniczej części świątyni, w ciągu tego lata wstawiano okna.

Kolejnymi współpracownikami proboszcza byli wikariusze: ks. Krzysztof Świtała, ks. Rafał Pawliczek, ks. Krzysztof Matysek, ks. Piotr Nawrath. Na nabożeństwa w baraku-kaplicy, przychodziło coraz więcej ludzi. Po raz pierwszy sakramentu bierzmowania udzielał bp Gerard Kusz, w dniu 21 kwietnia 1990 roku. Zebrało się wtedy tak wielu parafian, że uroczystość musiała odbywać się na zewnątrz baraku.

Dzięki Bożej Opatrzności i pomocy wielu ludzi dobrej woli, możliwe było ukończenie budowy kościoła pod wezwaniem błogosławionego Czesława w Opolu. Konsekracja odbyła się w dniu 15 października 2000 roku.