Parafia Błogosławionego Czesława w Opolu

Ku odnowie przymierza z Bogiem i relacji między nami

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Liturgia I Niedzieli Wielkiego Postu odnosi nas do dni Noego, kiedy budowana była arka. Wówczas – czytamy w Księdze Rodzaju – ziemia popsuła się w oczach Bożych, wielka była niegodziwość ludzi na ziemi, pełna wykroczeń przeciwko Bogu. Uratowanych zostało zaledwie osiem dusz, Noe i jego rodzina. Aktualna sytuacja w świecie coraz bardziej przypomina ów stan odwrócenia się rodzaju ludzkiego od Boga. Nasze położenie, dzięki Bogu, jest jednak bez porównania lepsze. Przede wszystkim od czasu Paschy Chrystusa stale budowana jest Arka Nowego Przymierza, czyli Kościół – Chrystusowa łódź ocalenia dla wszystkich ludzi dobrej woli. Dzięki Jego zmartwychwstaniu – wyjaśnia św. Piotr – Bóg poprzez chrzest ratuje nas z wszelkiego brudu grzechu i daje udział w wieczystym przymierzu z Bogiem.

Będziesz miłował Pana, swego Boga… a swego bliźniego jak siebie samego (Łk 10,27)

Drodzy Diecezjanie! W dniach od 18 do 25 stycznia, od ponad stu lat, chrześcijanie i wszyscy ludzie dobrej woli na całym świecie solidarnie podejmują wspólną modlitwę o przezwyciężenie podziałów istniejących między nami i o jedność w Kościele Chrystusowym. Prosimy Boga o pomoc świadomi prawdy, że przyczyną wszelkich podziałów w świecie i między nami jest nasz grzech, który jest konsekwencją braku należnej miłości do Boga i do drugiego człowieka. Rodzi on w sercu niepokój, niszczy dobre relacje między nami, powoduje społeczne rozdarcia, nieraz prowadzi do wojny, która niesie śmierć i zniszczenie. Tragicznie doświadcza tego udręczona Ukraina, Ziemia Święta i wiele innych miejsc konfliktów zbrojnych na świecie. Dlatego trzeba się bardzo zmobilizować u początku Nowego Roku do stałej modlitwy o pokój, jedność, braterstwo i miłość wzajemną między nami. Prośmy dobrego Boga zwłaszcza o pokój dla Ukrainy i dla Ziemi Świętej. Otoczmy szczególną modlitwą wszystkie ofiary zbrojnych konfliktów i wszelkiej przemocy. I wołajmy wspólnie do Boga, by skruszył zatwardziałe umysły i serca agresorów, tak wielu tyranów i przestępców.

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Życie jest darem, który człowiek otrzymuje od Boga. Troska z jaką właściciel z dzisiejszej Ewangelii przygotowuje winnicę – otaczając ją murem, kopiąc tłocznie i stawiając wieżę – jest obrazem miłości Boga, który stwarzając świat i wyposażając człowieka w rozum i wolną wolę dał mu warunki do rozwoju. Dary te są wyrazem zaufania wobec człowieka, który odkrywając wolę Bożą, może kierować własnym życiem i wpływać na losy innych. W ten sposób Bóg zaprosił człowieka do budowania na świecie „cywilizacji życia”. Jej podstawą jest rodzina i rodzące się w niej nowe życie. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Przychodząc na świat, przynoszą z sobą orędzie życia, które wskazuje na Stwórcę, o czym przypomniał na Kongresie Rodzin w Rzymie w 2000 roku św. Jan Paweł II.

Drodzy Diecezjanie,

w dzisiejszą uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, gdy radujemy się perspektywą otwartego dla nas nieba, chcę zapowiedzieć tegoroczne święcenia prezbiteratu. To ważne wydarzenie w życiu naszego Kościoła, które napełnia serca radością i wdzięcznością Bogu. Będzie mieć miejsce w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, czyli w najbliższą sobotę, 27 maja br. W tym dniu następujących ośmiu diakonów, absolwentów Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego zostanie ustanowionych kapłanami diecezji opolskiej: