Parafia Błogosławionego Czesława w Opolu

Po powodzi, na pewien czas wstrzymano prace budowlane. Istniała bowiem potrzeba naprawienia szkód wyrządzonych przez wodę. W pierwszej kolejności przystąpiono do urządzania bocznej kaplicy, która zgodnie z projektem, miała być usytuowana we wschodniej części górnego kościoła. Wykonano gipsowy sufit, posadzkę, ustawiono ołtarz oraz wzniesiono oszkloną ścianę zamykającą jej przestrzeń od strony części głównej. Ostatecznie kaplica została oddana do użytku 1 listopada 1998 roku. Równocześnie, w zasadniczej części świątyni, w ciągu tego lata wstawiano okna.

Do chwili wykończenia bocznej kaplicy, wszystkie nabożeństwa odbywały się w górnej części kościoła. W czasie większych chłodów, skutki braku ogrzewania i kompletu okien usiłowano złagodzić uruchamiając elektryczne „dmuchawy”. Te niedogodności nie zahamowały rozwoju życia parafialnego. Rodziło się poczucie więzi w powstającej wspólnocie i pewnej odpowiedzialności za nią. Zauważało się coraz więcej ludzi w kościele. Rozszerzały swoją działalność grupy modlitewne i apostolskie. Ich poczucie przynależności do lokalnego Kościoła okazało się tak wielkie, że w sposób naturalny przedstawiciele tychże grup zaczęli stanowić Radę Parafialną. W ten sposób w Radzie znaleźli się reprezentanci Parafialnego Zespołu „Caritas”, Parafialnego Koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Kościoła Domowego, Legionu Maryi, Wspólnoty Żywego Różańca, Kapłańskiej Wspólnoty Osób Świeckich, grup szensztackich, Biura Radia Maryja, Apostolstwa Dobrej Śmierci, Fundacji CSM, Liturgicznej Służby Ołtarza.
Za sprawą członków Parafialnego Koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich (istniejącego od 1996 r.), od roku 1997 odbywały się zawsze 11 listopada uroczyste nabożeństwa w intencji Ojczyzny. Oni również, wspólnie z Kręgiem Instruktorskim ZHP Seniorów i Harcerzy Starszych „Wilki”, byli organizatorami obchodów w parafii 55 rocznicy bitwy o Monte Cassino, w dniu 23 maja 1999 roku. Mszę św. polową celebrował wówczas i homilię wygłosił bp Jan Kopiec. Podczas uroczystości, na zewnętrznej ścianie kościoła, odsłonięta została pamiątkowa tablica, poświęcona żołnierzom 16 Lwowskiego Batalionu Strzelców. Jej fundatorami byli żołnierze tegoż batalionu, weterani spod Monte Cassino – plutonowi Ferdynand Nowicki i Stanisław Rosiński.
Pomocnikami proboszcza w pracy duszpasterskiej byli wikariusze – najpierw trzej, a od 1994 roku czterej. Bp Ordynariusz kierował do pracy w Parafii Błogosławionego Czesława w Opolu kolejno księży: ks. Bogdana Ganczarskiego i ks. Adama Kryczkę – w 1993 roku, ks. Mirosława Lipowicza i ks. Tadeusza Oślizłę – w 1994 roku, ks. Grzegorza Poźniaka – w 1996 roku, ks. Rafała Cudoka i ks. Krystiana Giemzę – w 1997 roku, ks. Bernarda Mocię i ks. Jarosława Króla – w 1998 roku, ks. Jana Wolnika i ks. Dariusza Lechowicza – w 2000 roku. Przez pewien czas w pełnieniu obowiązków duszpasterskich uczestniczył ks. Krystian Worbs.
Księża sprawowali duchową pieczę nad rozwijającymi się formami życia religijnego. Prowadzili katechezę w szkołach. Przychodziły im z pomocą siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr de Notre Dame oraz świeccy katecheci. Organizowane były liczne pielgrzymki do sanktuarium w kraju i za granicą. Każdego roku grupa z Zaodrza podążała w Opolskiej Pieszej Pielgrzymce na Jasną Górę.
Pierwszym kapłanem, który wyszedł z Parafii Błogosławionego Czesława w Opolu jest ks. Arkadiusz Szyda, którego prymicje przeżywano w 1998 roku. Ustanowieni zostali przez Biskupa Ordynariusza nadzwyczajni szafarze komunii świętej: Jan Agatowski, Fryderyk Sęk i Bogdan Radziewicz.
Od czasu ustanowienia parafii, funkcję kościelnych pełnili kolejno: Jerzy Lubak, Franciszek Pietrzewski, a następnie Józef Kazin i Bronisław Łukaszun.
Można mówić o stałym rozwoju życia muzycznego w parafii. Nabożeństwom zwykle towarzyszyła muzyka organowa. Przy instrumencie zasiadali organiści: Hubert Prochta, Bronisław Wilk, Józef Chudala, Agata Kubal, Agnieszka Mostowska, Alicja Szwarcbach. Rozwijał swój repertuar chór parafialny, gromadziła się młodzież, by zespołowo wykonywać muzykę religijną, zaczęła się tworzyć orkiestra dęta.
Ważniejsze wydarzenia z życia parafii od początku były notowane w kronice. Najpierw prowadził ją ks. Rafał Pawliczek, a następnie Jan Agatowski. Od 1992 roku wydawane było cotygodniowe pisemko „Głos Bł. Czesława”, zawierające parafialne informacje i teksty o charakterze duszpasterskim (do dnia konsekracji kościoła ukazało się 447 numerów). W ciągu tego okresu nakład zwiększył się z 250 do około 800 egzemplarzy tygodniowo, a w okresie świątecznym – do ponad 1200 egzemplarzy.
W ostatnich kilku miesiącach przed konsekracją, trwały jeszcze wytężone prace wykończeniowe. Uporządkowany został rozległy teren wokół kościoła. Wewnątrz świątyni wykonano sufit, zainstalowano ogrzewanie podłogowe i położono posadzkę. Wszystkie prace, które obejmowały wykonanie posadzki w części głównej kościoła i w kaplicy, a także wyłożenie płytami i kostką szerokiej płaszczyzny przed głównym wejściem i zbudowanie chodników wokół kościoła, zrealizowała firma Józefa Ptaszka z Nowego Targu.
Ustawiono w kościele nowy ołtarz, ambonkę i chrzcielnicę. Wykonał je Zakład Wydobycia i Przerobu Kamienia Budowlanego Zdzisława Kwiatkowskiego z Gierałcic. W centralnym miejscu prezbiterium umiejscowione zostało figuralne wyobrażenie Chrystusa Zmartwychwstałego, poniżej – tabernakulum, którego kształt, przypominający świetlistą kulę, nawiązuje do symboliki łączonej z błogosławionym Czesławem. Zaprojektował je i wykonał art. plastyk Eugeniusz Olechowski. Złoceniami ozdobił – art. plastyk Jerzy Warmuzek. Przedsionek kościoła został oddzielony od głównej części świątyni, przeszklona ścianą.
Niemal od początku trwania budowy, całością prac kierowali fachowcy. Kierownikami budowy byli kolejno: inż. Antoni Mariański, inż. Zbigniew Kuczek, inż. Janusz Stefaniak.
Wzniesienie świątyni, oprócz wielkiego wysiłku organizatorskiego, wymagało ogromnych nakładów finansowych. Parafianie, mimo swojej wielkiej ofiarności, nie zdołaliby sami pokryć wszystkich kosztów. Ukończenie prac stało się możliwe dzięki sponsorom. Wielu udzieliło pomocy znaczącej. Pragniemy wspomnieć chociaż niektórych. Część z nich pragnęła pozostać anonimowa. Wymieniamy osoby, które poproszone, wyraziły zgodę na to, by ujawnić ich nazwiska.
Do grona sponsorów zalicza się inż. arch. Zdzisław Budziński, który nieodpłatnie opracował projekt architektoniczny kościoła oraz projekty ołtarza, ambonki i chrzcielnicy. Nadzorował również ich realizację. Darem mgr. inż. Zbigniewa Grubiaka było przygotowanie projektu ogrzewania w kościele i nadzór wykonawczy. Środki na wykonanie ołtarza i ambonki przekazali Leokadia i Józef Dżułowie. Fundatorami poszczególnych okien są następujące osoby: Ludmiła Sprick, Albina Utrat, Urszula i Wojciech Burzyńscy, Bożena i Janusz Lisowscy, Anna i Franciszek Makarewiczowie, Krystyna i Ernest Siwczyńscy, Krystyna i Bronisław Wilkowie, a także dzieci, które przystąpiły do pierwszej komunii świętej w 1996 i 2000 roku oraz „Róże Różańcowe”. Osobami wspierającymi i sponsorami budowy również byli: Józef Pękala, Tadeusz Radziewicz, Małgorzata i Reinhold Lellek oraz Andrzej i Krystian Lellek, Anna Kubulek, Alicja Małota, Tadeusz Rowiński, Adela Baron, Piotr Konieczko, Józef Jędro, Krystyna i Stanisław Paterowie, Astryda i Ryszard Winiarscy, Stanisława i Jan Wojciechowscy, Helena i Kazimierz Wójcicy, Elżbieta i Eugeniusz Rurynkiewiczowie, właściciele i pracownicy Domu Towarowego „Handlowiec” w Opolu. Budowę kościoła wsparły finansowo firmy: Wydawnictwo Św. Krzyża w Opolu, spółki „EPO”, „Norgips”, „Oman”, „Readymix Beton – Dolny Śląsk” z Opola, „Energopol Trade” z Opola, hurtownia „Cerpol”, cementownia „Górażdże”, Fabryka Ceramiki Budowlanej Wacława Jopka, hurtownia „Materiały Budowlane – Kowol”, Zakład Energetyczny „Opole”. Swój wkład w budowę Kościoła wniosły jednostki wojskowe z terenu parafii. Pomocy materialnej udzielali mieszkańcy parafii, które patronowały budowie kościoła, z następujących dekanatów: Opole, Opole-Szczepanowice, Niemodlin, Głogówek, Kietrz, Kamień Śląski, Łany, Prószków. Pomoc okazali Polacy z zagranicy, z Polskich Misji Katolickich w Karlsruhe w Niemczech, w Milford w Anglii i w Montpelier we Francji.