1991
W styczniu 1991 roku, z inicjatywy ks. Rafała Pawliczka, wprowadzono cotygodniową nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Spełnione zostało pragnienie wielu mieszkańców Zaodrza, którzy do tego czasu udawali się na nabożeństwa do kościoła Matki Bożej Bolesnej na „górce”. Przez lata następne na nowennie gromadziło się zawsze wielu czcicieli Matki Bożej.
W związku z wprowadzeniem katechezy do szkół, 22 marca 1991 roku bp Jan Bagiński poświęcił krzyże, przeznaczone dla szkół, znajdujących się na terenie objętym przez parafię. Była to pierwsza uroczystość w otwartych murach wznoszonego kościoła. Później jeszcze wielokrotnie teren budowy stawał się miejscem zbiorowej modlitwy.
Przy powstającej świątyni tworzyły się ruchy modlitewne. Najczęściej wywodziły się z parafii macierzystej pod wezwaniem Św. Krzyża. W 1986 roku powstała grupa maryjna dziewcząt, w 1987 roku – grupa szensztacka. W 1990 roku zaczął się organizować ruch neokatechumenalny. W 1991 roku zapoczątkował swoją działalność Legion Maryi. W 1991 roku kilka osób, chętnych do niesienia pomocy potrzebującym, stworzyło zalążek Parafialnego Zespołu „Caritas” nazywając siebie grupą „Pomocy wzajemnej”.
Równocześnie trwały prace przy budowie kościoła. W 1991 roku doprowadzono gaz, energię elektryczną, ciepłą wodę z sieci miejskiego ogrzewania, wykonano kanalizację. Trwały prace murarskie przy kościele i plebani.
