Zadaniem członków Liturgicznej Służby Ołtarza jest nie tylko obecność przy Ołtarzu. Służąc, przyczyniają się do tego, że liturgia jest piękna; równocześnie niosą żywe znaki obecności Chrystusa we wspólnocie Ludu Bożego. Chłopcy będący ministrantami sami stają się świadkami dla ludzi. Uświetniają liturgię, czytając lekcję, służąc podczas Eucharystii, oznajmiając dzwonkami przyjście Chrystusa, rozkładając na Ołtarzu kielich, niosąc patenę. Bycie ministrantem nie kończy się za progiem kościoła. Każdy z nas ma za zadanie wnosić Chrystusa do swojego środowiska. Takie jest powołanie i przeznaczenie członka LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA.

Termin łaciński ministrare oznacza ‘służyć, pomagać’. Służymy Bogu, kiedy dbamy o to, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Eucharystii i podczas innych nabożeństw liturgicznych.

Od kiedy istnieją ministranci? W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni – pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernym. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko, co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. W ten sposób można w kilku słowach przedstawić ministrantów i naszą działalność. Sama służba czasami wymaga od nas naprawdę wielu wyrzeczeń, ale mamy taką świadomość, że służymy samemu Bogu i ludziom, i ta świadomość nas umacnia. Każdy z nas jest bardzo dumny z tego, co robi. Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom wartość służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Mu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne, dzwonić dzwonkami i co najważniejsze – czytać Słowo Boże. Bycie w LSO jest dla nas wielką radością, bo przez swoją służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana, lecz także całej parafii i wszystkich wiernych.

KIM jest ministrant? Jak już zostało wspomniane, ministrare znaczy ‘służyć’. Chodzi przede wszystkim o służbę Bogu, która w przypadku ministranta wyraża się w wypełnianiu określonych zadań podczas sprawowania przez kapłana Najświętszej Ofiary. Odpowiedź na pytanie, kim jest ministrant, można ująć w trzech punktach:

1. Ministrant jest POMOCNIKIEM kapłana, który odprawia Mszę świętą i inne nabożeństwa liturgiczne. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary potrzebne do ofiary eucharystycznej.
2. Ministrant jest osobą, która NIESIE ZNAKI. Są to konkretne przedmioty, bez których liturgia nie mogłaby zaistnieć. Nadają one bowiem Eucharystii szczególne znaczenie. Mają ludziom wierzącym coś przedstawić, wskazać na inną rzeczywistość.
3. Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Poprzez służenie podkreśla on, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele dotyczy nie tylko księdza, lecz także osób świeckich przychodzących na Mszę! Ministrant pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy jedynie słuchać czy oglądać tak jak robi się to w kinie albo przed telewizorem! ,,Uczestniczyć w liturgii” oznacza także współdziałać z kapłanem i współtworzyć Eucharystię, czynnie się w nią angażując!

Stopnie formacji ministranckiej Tak jak każda diecezja dopuszcza różne stroje ministrantów, tak również wyróżnia się różne stopnie posługi ministranckiej. Podstawowymi funkcjami, ustanowionymi przez Dyrektorium Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej są:

• Kandydat – przyjęto, że kandydaci nie mają stroju liturgicznego, są jednak od tego wyjątki. Okres kandydatury określa proboszcz lub opiekun parafialny LSO. Powinien on być na tyle długi, aby kandydat poznał wszystkie elementy służby przy ołtarzu. Niektóre parafie okres kandydatury dzielą na stopnie aspiranta i kandydata.

• Ministrant – po okresie kandydatury zostaje uroczyście pobłogosławiony do pełnienia funkcji ministranta. Rodzaj posługi dostosowuje się do wieku i umiejętności ministranta. W niektórych diecezjach ministranci dzielą się kategoriami służby, którą wykonują np. ministrant światła, ministrant krzyża czy ministrant księgi.

• Lektor – ministrant Słowa Bożego – w Liturgicznej Służbie Ołtarza to ministrant, pełniący funkcję lektora i pobłogosławiony do jej pełnienia przez biskupa. Do jego zadań należy odczytywanie Słowa Bożego, wezwań modlitwy powszechnej, komentarzy mszalnych, może także wykonywać psalmy responsoryjne. Jako starszy z grona ministrantów sprawuje nad nimi opiekę.

• Ceremoniarz – mistrz ceremonii – ministrant w stopniu ceremoniarza, odpowiada za przygotowanie liturgii i jej poprawny przebieg. Odpowiada bezpośrednio po celebransie za poprawność liturgii. Musi posiadać dużą wiedzę dotyczącą przepisów liturgicznych. Często jako element ubioru nosi krzyż ceremoniarski nakładany uroczyście przez biskupa. Może pełnić rolę opiekuna parafialnej służby liturgicznej.

W przypadku braku ministrantów o niższym stopniu, lektor bądź ceremoniarz przejmuje ich obowiązki.

Patroni ministrantów:

• św. Alojzy Gonzaga SJ • św. Dominik Savio • św. Jan Berchmans SJ • św. Stanisław Kostka SJ • św. Tarsycjusz • św. Jan Bosco.