NIEDZIELA PALMOWA

Niedziela Palmowa ma dla chrześcijan bardzo ważne znaczenie, choć dziś wiele dawnych tradycji związanych z tym świętem odeszło już w niepamięć. Kultywowanym zwyczajem jest święcenie palmy wielkanocnej, która jest symbolem tego dnia. Gałązka palmy lub wierzby przygotowywana jest na uczczenie pamiątki wjazdu Jezusa do Jerozolimy.
Jak kiedyś nazywano Niedzielę Palmową?
 
W Polsce nosiła kiedyś nazwę Niedzieli Kwietnej, bo najczęściej przypada w kwietniu, kiedy pokazują się pierwsze kwiaty. Pojawiała się też często nazwa Niedziela Wierzbna lub Wierzbowa — ponieważ w Polsce nie było palm, wykorzystywano gałązki wierzbowe, które przyozdabiano pierwszymi wiosennymi kwiatami lub zielonymi roślinami. Dzień ten zamieniał kościół w kolorowy ogród kwiatów.
Niedziela Palmowa — historia święta
Gdy Jezus przyjechał do Jerozolimy na osiłku, tłumy mieszkańców witały go i rzucały mu pod nogi palmy oraz gałązki oliwne.
Biblia tak opisuje to wydarzenie:
Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał swoich uczniów i rzekł im: „Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam kto co mówił, powiecie: Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści”.
Stało się to, żeby się spełniło słowo proroka: Powiedzcie Córze Syjońskiej: „Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy”. Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich.
A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: „Hosanna Synowi Dawida. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokościach”. Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: „Kto to jest?”. A tłumy odpowiadały: „To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei”.
(Mt 21,1-11)
Niedziela Palmowa należy do najstarszych świąt w tradycji Kościoła, znanych już w IV wieku, a więc od momentu uznania chrześcijaństwa za oficjalną religię. Obchodzona jest na pamiątkę triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Jest jednocześnie zapowiedzią męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa – czyli świąt wielkanocnych.
Aby zachować w pamięci to wydarzenie, już w IV wieku w Jerozolimie zaczęto organizować procesje z palmami wielkanocnymi. Zwyczaj ten pojawił się też w Hiszpanii oraz w Galii.
W Polsce tradycja procesji z palmami i święcenia palm wielkanocnych sięga XI wieku. W kościołach dawnej Polski, często nieogrzewanych, panoszył się jeszcze przenikliwy chłód. Zwykle tej niedzieli w kościele nie czuło się już zimy, tylko wiosnę. Każdy trzymał w ręku kolorową palmę wielkanocną, która pachniała budzącą się do życia przyrodą.